کد مطلب:113791 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:247

طبیعی است كه هر طرحی در رابطه با شكل و نوع مطالب مخصوص بخودش باید دارای اسم و مشخصات ویژه ای باشد تا در قلمرو دیگر طرح ها سرگردان نباشد و با نام و نشان مخصوصی در صحنه های دروس آموزشی به روشنی بدرخشد و روشنگر معنوی كلاس های علمی عقیدتی باشد.

در نتیجه با تناسب موضوعات و مباحث نهفته در طرح ها می شود اسامی آن ها را به سادگی استخراج كرد از قبیل:

. طرحی كه در آغاز حركت فكری به مجموعه ی طبیعت می نگرد تا اصول مشترك آن را بنمایاند و سپس بهره برداری های لازم را مطرح كند نام این طرح «طبیعت نگری» است.

. و طرحی كه به جزء جزء وجود خیره می شود و با كنكاش دقیق می خواهد واقعیت های موجود در آن را استخراج

[صفحه 58]

و سپس به اثبات مفاهیم اعتقادی بپردازد آن را طرح «واقعیت نگری» می نامیم.

بنابر این خودمان در رابطه با ابتكار و خلاقیت لازمی كه در اختیار داریم می توانی هم به خلق طرح های نیون آموزشی روی بیاوریم و همه با در نظر گرفتن اهداف كلی طرح ها و مباحث موجود در آنها برای هر كدام اسم و نشان ممتازی اختراع نمائیم.

و یا هر استاد با تجربه ای در بكار گیری طرح ها می تواند كار اسم گذاری را شخصا بعهده گیرد و یا نام بسیاری از طرح ها را تغییر داده اسامی زیبا و گویای دیگری را مطرح كند مهم این است كه:

1- طرح ها را بدرستی بشناسیم

2- اهداف كلی و سمت گیری های اساسی طرح ها را بدانیم.

3- مباحث نهفته در طرح ها را در رابطه با اهداف كلی بدرستی ارزیابی نمائیم

4- از جوانب گوناگون طرح ها با اطلاع باشیم

5- و از كاربرد درست طرح های آموزشی آگاهی لازم را داشته باشیم.

در نتیجه كار اسم گذاری طرح ها یك امر اعتباری و ابتكاری است و راه و روش ثابت و جاویدانی ندارد.

صفحه 58.